پس از آنکه اولین مجلس ایران شکل گرفت و اولین قانون انتخابات به‌وسیله میرزاحسن‌خان منیرالملک و محتشم‌السلطنه و بعضی دیگر نوشته شد، قید شد که افراد زیر 25 سال نمی‌توانند در انتخابات شرکت کنند و تنها کسانی حق رای دارند افرادی هستند که از این مرز عبور کرده باشند. البته این قانون دوام زیادی نیاورد و یکی دو سال بعد به 20 سال تقلیل یافت اما موضوع سن رای‌دهندگان همیشه یکی از موضوعات جذاب قانون‌نویسان بوده است.
به عقیده صاحبنظران از آنجا که در سال‌های پیش از انقلاب جوانان 15 تا 20 سال نقش عمده‌ای را ایفا کردند. در قانون اساسی جایگاه این رده سنی در شرایط انتخاباتی محفوظ ماند. به این ترتیب آرای 15 سالهها به عنوان قشری تاثیرگذار در انتخابات ریاست جمهوری نهم حضور یافتند تا اینکه از جانب اکثریت مجلس هفتم آرای 15 سالهها به آرای احساسی تعبیر شد و این مجلس در مقایسه شرایط انتخاباتی کشور با کشورهای پیشرفته که در آنها حداقل سن رای‌دهی 19 تا 20 سال است سن رای‌دهندگان را به 18 سال تمام افزایش داد.
به دنبال آن بود که محمود احمدی‌نژاد که با شعار احیای ارزش‌های انقلابی روی کار آمده بود درصدد بازگرداندن حق رای به 15 سالهها شد.
منبع: سایت خبری عصر ایران